Vrouwenportretten20-02-2015
Aan Europa ‘s rafelende randen, een serie vrouwenportretten.
Op 26 september is in Assen gestart een serie inspirerende bijeenkomsten met portretten van jonge vrouwen die, elk op hun eigen manier, strijden voor mensenrechten en democratie in hun land. Elke maand vindt live, via Skype, een gesprek plaats met één van hen. Het gaat om landen aan de randen van Europa: van Oekraïne tot Griekenland, van Armenië tot Tunesië.
Naast de actuele situatie in het land (de eerste bijeenkomst ging over Oekraïne !), staat de vraag centraal: wat drijft deze jonge vrouwen ? Het zijn allemaal twintigers die kiezen voor een leven waarin het voortdurend tegen de stroom in zwemmen is, er geen lauwerkransen zijn te verdienen of een riant salaris. Waar soms intimidatie wacht, soms mishandeling of erger. Vrouwen in deze landen hebben bovendien een dubbele handicap: het is een wereld die gedomineerd wordt door mannen.
Het publiek kan zelf rechtstreeks in gesprek met de gast van die avond. Het is een unieke kans om uit de eerste hand te horen wat er in de brandhaarden aan de randen van de Europa speelt, waarom het daar rafelt.
Live in Assen: de Litouwse participatiemaatschappij
Live Skype-interview met Litouwse mensenrechtenactiviste
Op vrijdag 6 maart om 19.00 uur wordt de Litouwse mensenrechtenactiviste Neringa Jurciukonyte live via Skype geïnterviewd over haar strijd voor een socialere samenleving in Litouwen.
Het interview is de laatste van acht in de serie ‘Aan Europa’s rafelende randen’. Het interview vindt plaats in cultureel café Samalas, op de hoogste etage van Warenhuis Vanderveen te Assen. De toegang is gratis.
Neringa is de oprichter van het National Institute for Social Integration, een innovatieve organisatie die zich inzet voor de integratie van sociaal zwakkere groepen in de maatschappij. Projecten die ze heeft gerealiseerd zijn o.a. sociale taxi’s waarmee mensen met een rolstoel naar sociale gelegenheden worden gereden, een oud (Sovjet)-gebouw die omgebouwd is tot trainingscentrum voor jonge journalisten en een bijenhouderij voor jongeren.
Ook heeft ze de succesvolle ‘No Hate’ campagne in Litouwen opgezet. Tijdens de campagne zette ze een panda in die met iedereen knuffelt. Het is haar gelukt om de president en de leider van een extreem-rechtse partij in het Litouwse parlement door de panda te laten knuffelen. In Litouwen is ze regelmatig op radio en tv als het gaat om rechten van minderheden, met name Roma, Joden en homo’s.
Iedereen die meer wil weten over de Litouwse participatiemaatschappij is van harte welkom om bij het interview aanwezig te zijn en zelf in gesprek te gaan met Neringa.
Aan Europa’s rafelende randen, een serie interviews met jonge mensenrechtenverdedigsters.
Datum: 6-3-2015,
Plaats: Cultureel Café Samalas, hoogste etage Warenhuis Vanderveen
Tijd: 19.00-20.00 uur
Gratis toegang
Inloop vanaf 18.45 uur
Onze 7de gast, Live in Assen: de Griekse crisis
Live Skype-interview met Griekse mensenrechtenactiviste
Op vrijdag 20 februari om 19.00 uur wordt de Griekse mensenrechtenactiviste Tonia Asimakopoulou live via Skype geïnterviewd over o.a. de economische crisis, migranten en de opkomst van extreemrechts in Griekenland.
De bijeenkomst is onderdeel van de serie ‘Aan Europa’s rafelende randen’, live Skype-interviews met jonge vrouwen die zich inzetten voor mensenrechten en democratie. Het interview vindt plaats in cultureel café Samalas, op de hoogste etage van Warenhuis Vanderveen te Assen. De toegang is gratis.
Griekenland kampt met de gevolgen van de economische crisis, armoede en hoge werkloosheid. Een reactie hierop komt uit de hoek van extreemrechts; Gouden Dageraad is een Griekse extreemrechtse politieke partij met het standpunt dat de problemen in Griekenland veroorzaakt worden door migranten. De partij gaat geweld tegen buitenlanders niet uit de weg. Ze staat bekend om haar nazisympathieën. Vorig jaar werden parlementariërs en bestuursleden van de partij opgepakt op verdenking van geweldpleging en moord. Toch werd Gouden Dageraad de derde partij in de laatste verkiezingen.
Tonia voerde campagne tegen de extreemrechtse ontwikkelingen in Griekenland. Zo was ze de campagneleider in Griekenland van ‘Your Vote can Unite’, een campagne gericht tegen extreemrechts in het kader van de EU verkiezingen van mei 2014. De campagne werd mede georganiseerd door Generation 2.0, een organisatie die vecht voor basale burgerrechten voor jonge migranten. Een campagne die niet zonder risico’s was, omdat de Gouden Dageraad er om bekend staat dat ze geweld gebruikt en zelfs mensen heeft gedood.
Tonia werkt momenteel in Brussel. Ze loopt stage bij het Europees parlement als medewerker van de oud-minister van Buitenlandse Zaken van Slovenië, dhr. Ivo Vajgl. Het publiek kan zelf rechtstreeks in gesprek met Tonia en uit eerste hand horen wat er in Griekenland speelt.
Aan Europa’s rafelende randen, een serie interviews met jonge mensenrechtenverdedigsters.
Datum: 20-2-2015,
Plaats: Cultureel Café Samalas, hoogste etage Warenhuis Vanderveen
Tijd: 19.00-20.00 uur
Gratis toegang
Inloop vanaf 18.45 uur
Onze 6de gast Samia Hathroubi, Live in Assen: Je suis Charlie
Samia Hathroubi is de vijfde gaste in de Asser reeks “Europa’s rafelende randen’, de serie live Skype interviews met jonge vrouwen die zich inzetten voor mensenrechten aan de randen van Europa.
Wie het nieuws over de recente aanslagen in Parijs heeft gevolgd op de internationale nieuwszenders (CNN, BBC, Sky) zal Samia hebben gezien. Ze is Frans-Tunesisch en werkte de laatste jaren vooral in Israel en Palestina. Haar missie: verzoening van Joden en Moslims. Samia Hathroubi is een bekroonde journaliste die, al voor ze als docente geschiedenis begon te werken, als mensenrechtenactivist actief was. Ze is op vele internationale podia actief en heeft een uitgesproken mening over Islamofobie én Anti-Semitisme.
Met Samia Hathroubi als gaste, verplaatst de reeks zich naar de Zuidelijke randen van Europa. Samia vertelt over haar werk in het Midden-Oosten en Frankrijk. En uiteraard over de recente aanslagen op Charlie Hebdo en een Joodse supermarkt in Parijs en de gevolgen daarvan voor Moslims in de Westerse landen.
Samia Hathroubi
In de serie “Europa’s rafelende randen’
Vrijdag, 30 januari 2015
Cultureel Café Samalas (5e verdieping Vanderveen)
Van 19.00 tot 20.00 uur, inloop vanaf 18.45 uur
Toegang gratis
Onze 5de gast Nara Nariman, Live in Assen: de oorlog in Oekraïne II
Nara Nariman is de vijfde gaste in de Asser reeks “Europa’s rafelende randen’, een serie live skype interviews met jonge vrouwen die zich inzetten voor mensenrechten aan de grenzen van Europa. Nara is Krim Tataarse uit De Krim.
Tataren. Het woord heeft nog altijd een bijzondere, roemruchte klank. Het echoot een verleden dat begon op de vlakten van Zuid Siberie en Mongolië vanwaar de Tataren naar Centraal-Azië trokken en later veroveraars werden aan de zijde van Dzenghis Kahn. Het Kiev-Russische rijk, de oorsprong van het huidige Rusland, was ooit Tataars bezit. Vandaag de dag wonen Tataren verspreid over een groot gebied in Azië en Europa. Tot in de EU –Trakai, Litouwen- zijn kleine nederzettingen van Tataren te vinden.
De islamitische Krim Tataren zijn verwant aan Turken. De verhouding met Rusland is al eeuwenlang problematisch. In 1944 bereikte dat een dieptepunt met de zogenaamde Krim Tataarse genocide. Stalin liet alle Tataren van De Krim deporteren naar Uzbekistan en Centraal-Azië. Duizenden kwamen daarbij om het leven.
De ineenstorting van het Sovjet rijk in de jaren negentig van de vorige eeuw was voor velen de kans om terug te keren naar het oorspronkelijk thuisland. Daar wachtte hen een kille ontvangst. Huizen en land waren in handen van anderen overgegaan. De terugkomst van de oorspronkelijke eigenaren veroorzaakte spanningen. Dat werd versterkt door de ‘andere’ etnische en religieuze achtergrond van de Tataren. Krim Tataren lijden sindsdien onder discriminatie en achterstelling.
Voorjaar 2014. De onrust in Oekraïne verspreidt zich razendsnel vanuit Kiev over het land. Het rijt oude wonden open. De Krim Tataren maken zich grote zorgen over de pro-Russische houding op De Krim en de aanzwellende roep om aansluiting bij Rusland. Het risico van een nieuwe deportatie/genocide wordt groot geacht.
Nara Nariman was lid van de Krim Tataarse Jongeren Raad en sprak zich herhaaldelijk op nationale en internationale podia publiekelijk uit tegen discriminatie van haar bevolkingsgroep.
Dat deed ook de Krim Tataarse mensenrechtenactivist Reshat Ametov. Kort voor de Russische annexatie van de Krim verdwijnt hij: waarschijnlijk ontvoerd. Twee weken later wordt zijn stoffelijk overschot teruggevonden. Het lijk vertoont sporen van marteling.
Het is voor Nara het sein om De Krim te verlaten. Zij vreest dat zij vanwege haar publieke optredens een volgend slachtoffer zal zijn. Ze vertrekt naar Turkije, keert in september 2014 voor een korte periode terug naar De Krim. Op dit moment is Nara in Kiev
Nara Nariman vertelt over de oorlog in Oekraïne vanuit het perspectief van een onderdrukte minderheid. Hoe is het dagelijks leven, bijna een jaar na de inlijving door Rusland ? Wat betekende het voor haar om De Krim te verlaten en wat voor toekomst ziet ze voor Oekraïne en de Krim Tataarse minderheid.
Nara Nariman
In de serie “Europa’s rafelende randen’
Vrijdag, 9 januari 2015
Cultureel Café Samalas (5e verdieping Vanderveen)
Van 19.00 tot 20.00 uur, inloop vanaf 18.45 uur
Toegang gratis
Onze 4de gast Katarzyna Morton: Waarheid en leugen in media
Vrijdag 19 december a.s. staat Katarzyna Morton centraal in de populaire reeks live Skype interviews met vrouwelijke mensenrechtenverdedigers aan de rafelende randen van Europa. Katarzyna is Poolse, woont sinds een aantal jaren in Leuven en was tot voor kort bestuurslid van de European Youth Press.
Het thema van deze avond is de vraag of media objectief kunnen zij. Hoe ‘waar’ is ‘waar’ van wat we lezen in kranten, of op tv zien. Het is bijvoorbeeld moeilijk voor journalisten om de vele conflicten in het Midden-Oosten ter plekke te verslaan. Hoe kunnen we dan weten hoe betrouwbaar de weinige verslagen die er vandaan komen, nou eigenlijk zijn ?
Zeker is dat het eerste slachtoffer in een conflict de waarheid is. Sterker, er zijn oorlogen begonnen met het een gedraaide werkelijkheid. In de recente geschiedenis deed Hitler dat in 1939 met de inval in Polen en George Bush in 2003 met de inval in Irak.
Katarzyna Morton kreeg in diverse functies met de vraag te maken hoe dicht we bij de waarheid kunnen komen met media. Ze analyseerde onder meer Iranese kranten in Teheran, gaf trainingen in media-analfabetisme en gaat deze avond in op de vele vraagstukken rondom media, waarheid en objectiviteit; in conflictgebieden maar ook in alledaagse vraagstukken over bijvoorbeeld media en minderheden.
Katarzyna Morton
In de serie “Europa’s rafelende randen’
Vrijdag 19 december 2014
Cultureel Café Samalas (5e verdieping Vanderveen)
Van 19.00 tot 20.00 uur, inloop vanaf 18.45 uur
Toegang gratis
Lusine Ghazaryan: onze derde gast in de serie Vrouwenportretten
Op vrijdagavond 28 november a.s. kunt u met Lusine Ghazaryan spreken via de skypeverbinding in de Buningzaal in Warenhuis Vanderveen.
Lusine werkt voor PINK Armenia. PINK staat voor Public Information and Need for Knowledge. Op basis van respect en tolerantie zet PINK zich in voor seksuele gezondheid, mensenrechten en gender issues. (nb: tolerantie kan in verschillende landen heel verschillend worden ingevuld).
PINK zet zich ook vooral in voor de positie van LGBT (homo’s) in Armenië. PINK doet dat steeds openlijker maar nog steeds niet open. In Armenië is dat nauwelijks mogelijk. Het land is overwegend christelijk. Het is het oudste christelijke land ter wereld, 94% is Armeens-apostolisch.
Armenië is Aziatisch maar de zuidelijke Kaukasus -waar ook Georgië toe hoort- is sterk Europees gericht en beïnvloed. Het is, net als Georgië, Moldavië, Oekraïne en Belarus, een land waar de strijd om invloed tussen de EU en Rusland merkbaar en voelbaar is. Deze landen vormen buffers tussen de EU en Rusland.
Armenië wordt gezien als een soort tussen-democratie, net als Georgië. Dat heet in mensenrechtenjargon ‘partly free’. In vergelijking met andere voormalige Sovjet-staten is Armenië relatief vrij, maar er zijn grote problemen. Dat merk je vooral als het gaat om het werk van organisaties als PINK. Homoseksualiteit, de positie van vrouwen, respect en tolerantie: daar is nog een wereld te winnen. Huiselijk geweld is in heel veel landen een probleem en Armenië is daar zeker geen uitzondering op.
Meer informatie over Armenië in relatie tot mensenrechten is te vinden op internet: www.hrw.org/world-report/2014/country-chapters/armenia PINK wordt daar ook genoemd.
Misschien goed om te bedenken dat Armenië maar een paar miljoen inwoners heeft. Een fors deel daarvan werkt in Rusland. Dat heeft grote gevolgen, onder meer voor het aantal HIV/Aids patienten. Nogal wat Armeense arbeidsmigranten hebben een dubbel leven: in Rusland en in Armenië. HIV/Aids is een epidemie in Rusland maar wordt ook geëxporteerd door arbeidsmigranten. Bestrijding van HIV/Aids is één van de werkvelden van PINK.
Dit voorjaar kreeg Conchita Wurst, de winnares van het Eurovisie Songfestival, grote steun van de Armeense bevolking. Ze werd als tweede geplaatst. De jury gaf haar echter geen punten. Toen daar later een facebookpagina aan werd gewijd, reageerden nogal wat mensen met steun voor Conchita. Vervolgens maakte één van de grootste kranten in Armenië de facebookprofielen van deze mensen openbaar. In de smeercampagne die er op volgde, werden ook namen, adressen en telefoonnummers van familieleden openbaar gemaakt. Dat ging gepaard met de oproep om ze van het werk te weren, uit de buurt enzovoorts.
PINK heeft vervolgens zestien slachtoffers van deze smeercampagne bereid gevonden een civiele klacht in te dienen tegen de krant.
Lusine is één van de juristen van PINK die deze zaak heeft voorbereid. Eerder was ze betrokken bij het van de grond krijgen van anti-discriminatie wetgeving in Armenië.
LIVE IN ASSEN: PUTINS WORGENDE WETTEN ?
Op 31 oktober vind de tweede bijeenkomst plaats in de serie ‘Aan Europa’s rafelende randen’ , live Skype interviews met jonge vrouwen die zich inzetten voor mensenrechten en democratie. Van Oekraine tot Griekenland, van Armenie tot Tunesie.
Het eerste interview met Olexandra Matiychuk, over de oorlog in Oekraine, leidde tot enthousiaste reacties van de volle zaal: ‘indrukwekkend’ en ‘dit kwam heel dichtbij’ waren veel gehoorde reacties.
De reeks gaat nu naar Rusland zelf, het land dat zoveel in de belangstelling staat.
Elena Shakova is de tweede gaste in de reeks. Zij is directeur van ‘Citizens Watch’ in Sint Petersburg. Haar organisatie zet zich voor een beter rechtssysteem in Rusland, een opgave die steeds moeilijk wordt. Putin nam de laatste jaren een reeks wetten aan die vrijheden inperkten. Van de meest bekende wet tegen ‘homopropaganda’ tot de zogenaamde ‘Foreign Agent Act’. Die laatste wet brandmerkt organisaties als ‘buitenlandse handlangers’ als ze projecten in Rusland uitvoeren met buitenlands geld.
Er is een bijzondere, tweede gaste: Julia Barlova. Zij is medewerkster van de commissaris voor mensenrechten van het disctrict Yaroslav. De Russische grondwet schrijft voor dat elk disctrict een mensenrechtencommissaris of ombudsman moet hebben. Julia Barlova gaat in op de vraag wat interne Russische mensenrechten zijn en wat haar organisatie doet.
Het publiek kan zelf rechtstreeks in gesprek met beide gasten en uit uit eerste hand horen wat er in Rusland speelt.
Aan Europa’s rafelende randen, een serie interviews met jonge mensenrechtenverdedigsters.
Datum: 28 november 2014 met Lusine Ghazaryan
Plaats: Cultureel Café Samalas, 5e etage Warenhuis Vanderveen (achter de Trendhopper)
Tijd: 19.00 -20.00 uur
Toegang is gratis.
Inloop vanaf 18.45 uur
Tijd: 19.00 -20.00 uur
Toegang is gratis.
Inloop vanaf 18.45 uur
Organisatoren Charles Goudsmit (Samalas en Xapoe)
Thilla Franken (Prinsessendag)
Laura Punt (Prinsessendag)
Ralph du Long (Internationaal mensenrechten trainer)
